-
1 godzić
1. (godzę, godzisz); imp gódź; perf po-; vt( doprowadzać do zgody) to reconcile2. vigodzić w czyjeś prawa/interesy — to threaten sb's rights/interests
* * *ipf.1. (= jednać) reconcile.2. (= łączyć) reconcile, square ( coś z czymś sth with sth); godzić pracę z nauką reconcile work and study; godzić ogień z wodą reconcile two opposites.3. (= celować) aim (w kogoś/coś at sb/sth) ( z czegoś with sth).4. (= trafiać, uderzać) hit, strike (w kogoś/coś sb/sth); godzić na czyjeś życie threaten sb's life; godzić w czyjś honor be an insult l. affront to sb, insult l. affront sb.5. przest. (= najmować) hire, take on (do kogoś/czegoś to work for sb/do sth).ipf.1. (= jednać się) be l. become reconciled ( z kimś with sb).2. (= zgadzać się) agree ( na coś to sth) ( z czymś with sth); godzić się na ciężkie warunki accept difficult conditions; godzić się z czymś come to terms with sth; godzić się z losem be resigned to one's fate.4. przest. (= najmować się) hire on ( do czegoś as sb l. to do sth).5. lit. (= wypada, należy, wolno, trzeba) be suitable l. proper l. fit(ting); to się nie godzi it is unseemly, it it not proper.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > godzić
См. также в других словарях:
ogień — 1. Coś piecze, pali kogoś jak ogień, żywym ogniem a) «coś jest przyczyną silnego, przejmującego, piekącego bólu»: Pod palcami czułem na policzku i uchu grubą pręgę, która straszliwie bolała i piekła jak ogień. J. Brzechwa, Owoc. b) «ktoś ma… … Słownik frazeologiczny
iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… … Słownik języka polskiego
